Psy w książkach. dobra literatura i książki o psach

Słynne psy w książkach. Literatura o psach – TOP 12

Read Time:5 Minute, 56 Second

Pies to nie tylko najlepszy przyjaciel człowieka, ale również świetny bohater literacki. Oto słynne psy w książkach. Psy wspaniałe, psy niebezpieczne, psy magiczne. Subiektywna lista ważnych psów w literaturze.

Pies jest ważnym elementem kultury i literatury. Psy w książkach od wieków odgrywają kluczową rolę, a wielu bohaterów bez swoich czworonożnych towarzyszy daleko by nie zaszło. Oto lista najważniejszych i najciekawszych psów literaturze. Zdecydowanie lista subiektywna. I zdecydowanie za krótka.

Topos psa w literaturze to temat rzeka. Gdyby poniższa lista była dłuższa, na pewno znalazłyby się na niej takie psie książki jak m.in. „Biały Kieł” Jacka Londona, „Puc, Bursztyn i goście” Jana Grabowskiego oraz „Lassie, wróć!” Erica Knighta. Pojawiłby się pies z „Awantury o Basię” oraz Szarik z powieści „Czterej pancerni i pies” Janusza Przymanowskiego. Nie można zapomnieć także o mitologicznym Cerberze oraz psach w twórczości Jonathana Carrolla.

Psy w literaturze – ważne książki z psami – DOG BOOK TOP

Chcesz więcej kultury? Pan Od Kultury zaprasza na Facebooka i Instagram

Stephen King – Cujo – psy w książkach bywają straszne

Stephen King – Cujo

Pies jest najlepszym przyjacielem człowieka… no chyba, że akurat jest chory na wściekliznę i morduje ludzi. Stephen King, chociaż opisał bernardyna opętanego chorobą, robiącego rzeczy makabryczne, to nie przedstawił go jedynie jako potwora. Sceny walki o dziecko i starcia z psem wyrywają serce. Sceny z perspektywy psa, walczącego z szaleństwem, wyciskają łzy. Zdecydowanie „Cujo” to jedna z najstraszniejszych książek Stephena Kinga.

Inspiracją do napisania książki „Cujo” była wyprawa Kinga motocyklem do warsztatu w Maine w 1977 roku. Na miejscu pisarza zaatakował bernardyn Gonzo (King później mówił o psie Joe). Wkrótce ukazał się artykuł o dziecku zagryzionym przez psa. Bernardyn zabił chłopca w okolicach wspomnianego warsztatu.

„Nie gryzie. Nigdy wcześniej na nikogo nie warczał. Nie spodobała mu się twoja twarz” 

– miał powiedzieć właściciel warsztatu Kingowi.

CZYTAJ WIĘCEJ: Ciekawostki o książce „Cujo”. Stephen King żałuje TEGO zakończenia?

Roman Pisarski – O psie, który jeździł koleją 

Wymieniając słynne psy w książkach, na liście musi znaleźć się pies Lampo. Chociaż to jeden z najsympatyczniejszych psów w literaturze, zakończenie opowieści Pisarskiego dla niejednego dziecka było traumatyczne. 

Co ciekawe, pies Lampo naprawdę żył we Włoszech i zginął tak jak w książce. Jego pomnik znajdziecie pod akacją przy stacji Campiglia Marittima, gdzie został pochowany w 1961 roku.

Stephen King – Baśniowa Opowieść

Stephen King to nie tylko horrory. Suczka Radar z „Baśniowej Opowieści” [RECENZJA] Stephena Kinga jest moim zdaniem najważniejszym bohaterem książki. To dla niej, by ją ratować, Charlie wyrusza w podróż do magicznej krainy i przeżywa niezwykłe przygody. Mimo magii, fantastycznych stworzeń i krain, to po prostu książka o odpowiedzialności i pięknej relacji chłopca z psem.

PRZECZYTAJ WIĘCEJ:

J.K. Rowling – Harry Potter

Psy w książkach o Harrym Potterze oczywiście nie mogą być zwykłymi kundelkami. Chyba każdy polubił Kła, czyli wielkiego psa Hagrida. W oryginale to boarhound, czyli dog niemiecki. Warto też wspomnieć o trójgłowym psie Puszku, Syriuszu Blacku zamieniającym się w psa oraz o Ponuraku, będącym omenem śmierci. Na upartego do psów można zaliczyć też Remusa Lupina, który  zamieniał się w wilkołaka.

Patronusem Rona był Jack Russell terrier, który znany jest z upodobania do płoszenia wydr. Z kolei patronusem Hermiony była właśnie wydra.

 Peter Heller – Gwiazdozbiór psa

Piękna postapokaliptyczna opowieść o samotności i poszukiwaniu człowieczeństwa. Hig żyje na małym lotnisku, a towarzyszącego mu psa uwielbia się od razu. Po prostu genialna i pouczająca książka, lektura obowiązkowa.

Henryk Sienkiewicz –  W Pustyni w puszczy

Saba to jeden z tych psów w książkach, który naprawdę budzi respekt. Jego imię po arabsku znaczy „lew”. Tak naprawdę nie wiadomo jakiej dokładnie był rasy.  Możemy obstawiać doga niemieckiego, bulmastifa albo mastifa angielskiego.

Pies z powieści Henryka Sienkiewicza miał być bożonarodzeniowym prezentem od pana Tarkowskiego dla Nel. Chociaż wierny i przyjazny, gotowy w czasie choroby ogrzewać Nel własnym ciałem, Saba był na tyle potężny, że upolował bawoła, walczył z gorylem i przyjaźnił się ze słoniem. Mimo tego jak chudł i cierpiał w czasie podróży, nie opuścił Stasia i Nel na krok.

Henryk Sienkiewicz wymyślając Sabę prawdopodobnie wzorował się na psie podróżniczki Alexandriny Tinnée, podróżującej po Afryce w XIX wieku. Był też zafascynowany psem z powieści „Gwiazda przewodnia” Joan Gould.

Michaił Bułhakow – Psie serce

Krótka satyra z drugim dnem, pozornie lekka i zabawna. Profesor Preobrażeński poddaje psa Szarika eksperymentowi. Zaszczepia czworonogowi ludzką przysadkę mózgową i jądra. Zwierzę zmienia się w człowieka, nie tylko fizycznie, ale też psychicznie, co oznacza, że staje się pełne ludzkich wad.

Genialny Michaił Bułhakow. Lektura obowiązkowa, klasyka literatury.

George Orwell – Folwark Zwierzęcy

Bluebell, Jessie i Pincher czyli psy knura Napoleona, odpowiedzialne za szerzenie terroru. Uznaje się je za alegorię NKWD i CzeKa w jednym. Twórcy przedstawiają je często jako np. dobermany lub owczarki niemieckie,

Homer – Odyseja

Pies w literaturze jako symbol wierności. Gdy Odyseusz wyruszył na wojnę trojańską, Argos był szczeniakiem. Starzał się, ale nie umierał, czekając na powrót swojego pana. Odszedł dopiero, gdy Odyseusz wrócił do domu.

Lyman Frank Baum – Czarnoksiężnik z krainy Oz

Mając u boku takiego towarzysza jak piesek Toto, można wyruszyć w każdą podróż, nawet przez krainę Manczkinów. Ciekawostka –  pies miał wziąć imię od słowa teetotaling, oznaczającego zwolennika prohibicji. Baum popierał wspierającego ją Williama Jenningsa Bryana, kandydującego na prezydenta.

Lluís Prats – Hachiko. Pies, który czekał

Książka, oparta na prawdziwej historii. która wyciska serca jak cytrynę. Hachiko to pies rasy akita. Żył w Tokio u boku profesora Eisaburo Ueno przez 1,5 roku. W tym czasie codziennie odprowadzał profesora na dworzec i cierpliwie czekał na peronie na jego powrót. Gdy profesor zmarł, pies i tak 10 lat codziennie wychodził na stację i wyczekiwał.

Profesor Eisaburo Ueno – pracownik Tokijskiego Uniwersytetu – jest człowiekiem nieprzekupnym, działającym zgodnie z planem i według sztywnych zasad. Pewnego dnia na jego drodze staje Hachiko – szczeniak, który nie tylko zburzy surową dyscyplinę, ale też zmusi profesora do odkrywania piękna małych rzeczy i wartości przyjaźni.

 Artur Conan Doyle – Pies Baskerville’ów

Klasyka kryminału. Sherlock Holmes kontra legendarny morderczy pies. Czy rzeczywiście bestia zabija na wrzosowiskach?

Był to pies – pies czarny jak węgiel, olbrzymi – taki, jakiego dotąd nie widziały oczy żadnego śmiertelnika. Z jego otwartej paszczy buchał ogień, ślepia żarzyły się jak węgle, a po całym jego ciele pełzały migotliwe płomyki. Nigdy nawet w majaczeniach chorego umysłu nie mogło powstać nic równie dzikiego, przerażającego, szatańskiego, jak ten czarny potwór, który padł na nas z tumanów mgły.

Jedna z najsłynniejszych pozycji z cyklu opowieści o detektywie Sherlocku Holmesie.

Chcesz więcej kultury? Pan Od Kultury zaprasza na Facebooka i Instagram

About Post Author

Pan Od Kultury - Wojciech Kozicki

Miłośnik dobrych historii, gitarzysta, fan "Misia" i starych komiksów